Βρίσκεται στο άλσος της Παπαράντζας, το οποίο υπήρξε από την εποχή της τουρκοκρατίας ο κατεξοχήν υδροδότης της πόλης, αλλά και ιδεώδης τόπος αναψυχής των Καρδιτσιωτών.
Στεγάζεται στο νεότερο αντλιοστάσιο, κτήριο της εποχής του μεσοπολέμου, το οποίο μετατράπηκε σε μουσείο από τη ΔΕΥΑΚ το 2005 και λειτουργεί με την ευθύνη του μουσείου της πόλης.
Πετρελαιοκινητήρες διαφόρων φάσεων, ηλεκτροκίνητες αντλίες, κά. εκτίθενται στον φυσικό τους χώρο, πλαισιωμένα με δείγματα από την εξέλιξη του δικτύου και εποπτικό υλικό. Οι ενότητες της μεγάλης αίθουσας καλύπτουν την ιστορία της ύδρευσης της Καρδίτσας από την εποχή της τουρκοκρατίας, μέχρι το 1972, όταν η πόλη άρχισε να υδροδοτείται από την τεχνητή λίμνη «Ν. Πλαστήρα». Στη μικρή αίθουσα εκτίθεται η σύγχρονη ιστορία της ύδρευσης, από την ίδρυση της ΔΕΥΑΚ, το 1980, καθώς και ζητήματα οικολογικής διαχείρισης των υδάτινων πόρων.
Το μουσείο υποστηρίζεται από δίγλωσσα κείμενα και έντυπα.
Πηγή: Φ. Λέκκα, Πολιτιστικός οδηγός δήμου Καρδίτσας, ΔΕΤΑΚ & Μουσείο Πόλης Δήμου Καρδίτσας, 2008