ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗ: ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Άρθρο του Γιάννη Γεννάδιου,
Αντιδημάρχου Διοίκησης του Δήμου Καρδίτσας

Σχετίζεται το παράνομο παρκάρισμα με την ελεγχόμενη στάθμευση;

Ένας φίλος μου μηχανικός επιμένει ότι ως διοίκηση συγχέουμε την ελεγχόμενη στάθμευση με το παράνομο παρκάρισμα. Πρόκειται όμως για σύγχυση ή για μια συναρτώμενη σχέση;

Όντας μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου από το 2007, έχω δει παρουσίαση μιας ερευνητικής ομάδας του Πολυτεχνείου αλλά και πολλά στοιχεία που καταδεικνύουν το αδιέξοδο της πόλης: η παραβατικότητα της στάθμευσης στην πόλη μας βρίσκονταν εκείνη την εποχή στα επίπεδα της τάξης του 40%! Είχα υποστεί ως νέος Σύμβουλος το πρώτο μου σοκ. Σχεδόν τα μισά αυτοκίνητα του κέντρου, για κάθε χρονική στιγμή, ήταν σταθμευμένα παράνομα! Εκεί βρισκόμαστε και σήμερα. Τίποτα δεν έχει βελτιωθεί. Γιατί άραγε;

Η απάντηση ήταν από τότε απλή: Καθώς η απουσία ελεγχόμενης στάθμευσης επέτρεπε τους οδηγούς που πρόλαβαν να δεσμεύουν επ’ αόριστο τις νόμιμες θέσεις, αυτοί που δεν τις προλάβαιναν κατέφευγαν σε μια μικρή (ή μεγάλη) παρανομία.

Δε χρειάζεται όμως έρευνα για να επιβεβαιωθεί η κοινή λογική. Εάν βρω μια νόμιμη θέση θα παρκάρω για μια ώρα, θα ψωνίσω και θα φύγω. Εάν δε βρω, θα ανέβω σε ένα πεζοδρόμιο και αν με γράψουν θα πάω στο Δήμο και θα διαμαρτυρηθώ που δε μερίμνησε να έχω μια νόμιμη θέση. Εάν βέβαια καθιερωθεί το μέτρο της ελεγχόμενης στάθμευσης και μου επιτρέψει βρω μια νόμιμη θέση, θα διαμαρτυρηθώ για το αντίτιμο. Δε θα έχω όμως υπολογίσει ότι δίχως αυτό δε θα την έβρισκα! Από τη φύση μας αναζητούμε πάντα την πλέον συμφέρουσα (για εμάς) λύση.

Η καταβολή των τελών κυκλοφορίας

Πράγματι, ως κάτοχοι ΙΧ καταβάλουμε τέλη κυκλοφορίας για την αναλογική χρήση των δρόμων. Όταν όμως καταλαμβάνουμε περίπου επτά τετραγωνικά μέτρα από τον σπανίζοντα χώρο στάθμευσης και μάλιστα επ’ αόριστον, αποκλείουμε στην πράξη από τη χρήση του κάθε άλλον χρήστη αυτοκινήτου. Ο κάτοχος ΙΧ που επειδή προλαβαίνει, σταθμεύει επί δέκα ώρες ή πολλές ημέρες, δε χρησιμοποιεί τον δημόσιο χώρο στιγμιαία και αναλογικά, όπως π.χ. ο πεζός το πεζοδρόμιο, κατά τρόπο που δεν εμποδίζει την αναλογική χρήση του και από τους άλλους, αλλά τον χρησιμοποιεί κατά προφανή υπερβολή. Εν τέλει τον καταχράται. Βεβαίως, με τιμολογημένη και χρονικά ελεγχόμενη στάθμευση το ίδιο γίνεται, πλην όμως αφενός το χρονικό όριο πολλαπλασιάζει τους πολίτες που μπορούν να κάνουν χρήση του σπανίζοντος δημόσιου χώρου, αφετέρου δε, η καταβολή ενός μικρού αντιτίμου λειτουργεί εξισορροπητικά σε σχέση με το ίδιο δικαίωμα των άλλων οδηγών.

Εισπρακτικό ή ρυθμιστικό μέτρο;

Να και κάτι εύκολο. Εάν το μέτρο στοχεύσει στο να εισπράξει χρήματα ο Δήμος, απλά θα αποτύχει. Ο στόχος είναι ένας και μοναδικός, μια πόλη καλύτερη για τους οδηγούς, τους κατοίκους, τους επισκέπτες, τους καταστηματάρχες, και φυσικά τους πεζούς. Όπου το μέτρο της ελεγχόμενης στάθμευσης αντιμετωπίστηκε ως η κότα με τα χρυσά αυγά απέτυχε. Όπου σκόπευσε στην εξάλειψη της κατάληψης του κοινόχρηστου από σταθμευμένα επί μακρόν οχήματα και καταστηματάρχες οι οποίοι με καρέκλες και γλάστρες επέκτειναν αυθαίρετα τα καταστήματά τους, βελτίωσε κατά πολύ την ποιότητα της ζωής.

Η διάθεση της διοίκησης για αληθινή διαβούλευση, για υιοθέτηση και επεξεργασία των προτάσεων και η έλλειψη δογματισμού, θα αποδείξουν στην πράξη τη στόχευσή μας που δεν είναι άλλη πέρα από την αξιοποίηση της ελεγχόμενης στάθμευσης ως εργαλείο για τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής μας. Εάν ο Δήμος αποσκοπούσε στην είσπραξη θα λειτουργούσε ως «παγίδα αυτοκινήτων»: Θα ενθάρρυνε την έλευση των αυτοκινήτων στο κέντρο και έπειτα θα απαιτούσε αυστηρή αστυνόμευση, επομένως και κλήσεις, βγαίνοντας  μάλιστα και από επάνω ως ο καλός της υπόθεσης. Αντί αυτού όμως επιλέγει τη δύσκολη οδό, αποθαρρύνοντας τη χρήση των οχημάτων στο στενό κέντρο που δυσαρεστεί αρκετούς δημότες, εγκαθιδρύοντας όμως μαζί τους μια σχέση ειλικρίνειας και αμοιβαίου σεβασμού. 

Υπάρχουν πολλαπλασιαστές στα οφέλη της ελεγχόμενης;

Θέλει και ερώτημα; Όταν κλιμάκια της ΕΛ.ΑΣ. και εξουσιοδοτημένων υπαλλήλων του Δήμου ελέγχουν τη νομιμότητα της ελεγχόμενης στάθμευσης, αναρωτιόμαστε εάν στην πόλη μας εμπεδωθεί μια καλύτερη από τη σημερινή νοοτροπία;

Υπάρχουν όμως και παράμετροι που για όσους δεν έχουν ασχοληθεί επισταμένως με το θέμα ίσως αγνοούν. Ένα από τα υποψήφια έργα της πόλης που από μικρός ακούω είναι το υπόγειο πάρκινγκ. Είτε ο όγκος των αυτοκινήτων το επιτρέπει είτε όχι, ένα τέτοιο έργο δεν πρόκειται ποτέ να χρηματοδοτηθεί από έναν ιδιώτη που δεν έχει όρεξη να πετάξει τα χρήματά του. Ποιος θα επενδύσει όταν το παρκάρισμα στην πόλη μας δεν υπόκειται σε κανένα κανόνα και μπορούμε να παρκάρουμε όπου επιθυμούμε; Ποιος θα πληρώσει για το υπόγειο πάρκινγκ όταν μπορεί να βάλει το αυτοκίνητό του επάνω στην πλατεία Στρατολογίας δίχως συνέπειες;

Σε αυτή την πόλη έχουμε μείνει στα αυτονόητα. Η αστυνόμευση που απαιτεί η ελεγχόμενη στάθμευση θα εμπεδώσει μια νέα νοοτροπία σεβασμού του κοινόχρηστου και δημόσιου χώρου. Η νοοτροπία αυτή είναι η βάση του σεβασμού των δικαιωμάτων του συνδημότη μας, κάτι για το οποίο ως χώρα, τουλάχιστον μεταπολιτευτικά, ουδέποτε μας απασχόλησε. Τα αποτελέσματα όμως τα ζήσαμε.

Επειδή οφείλουμε στα παιδιά μας κάτι καλύτερο, ως διοίκηση είμαστε πρόθυμοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Το αποτέλεσμα όμως απαιτεί εκτός από τη δεκτικότητά μας σε προτάσεις και την αποφασιστικότητά μας για τομές, και τη δική σας συμμετοχή.