Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας  που εορτάζεται στην χώρα μας, αλλά και παγκοσμίως, στις 8 Μαρτίου κάθε έτους, έχει τις ρίζες της στις διαμαρτυρίες των γυναικών, στις αρχές του εικοστού αιώνα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, που ζητούσαν ίσα δικαιώματα, καλύτερες συνθήκες εργασίας καθώς και το δικαίωμα ψήφου.  Ως παγκόσμιος εορτασμός της διεθνούς Ημέρας των δικαιωμάτων της Γυναίκας θεσμοθετήθηκε το 1977 από τον ΟΗΕ, ο οποίος κάλεσε όλες τις χώρες του κόσμου να τον καθιερώσουν και επίσημα.

Έτσι θεσμοθετήθηκε ως μια ημέρα κινητοποιήσεων σε όλον τον κόσμο, για την υποστήριξη της ισότητας ανδρών και γυναικών και την καταξίωση της θέσης των γυναικών στην κοινωνία. Η θεσμοθέτηση αυτή θεωρήθηκε ως νίκη του φεμινισμού, δηλαδή του παγκόσμιου εκείνου κινήματος, που αγωνίζεται για τον περιορισμό και την εξάλειψη της φυλετικής ανισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών και για την προώθηση των δικαιωμάτων, των συμφερόντων και των ζητημάτων των γυναικών στην κοινωνία.

Παραδοσιακά, ενώσεις για τα δικαιώματα των γυναικών και ακτιβιστές διαδηλώνουν σε ολόκληρο τον κόσμο για να κάνουν γνωστά τα αιτήματά της για την βελτίωση της θέσης των γυναικών, καθώς και για να εορτάσουν της επιτυχίες και τα επιτεύγματα του Γυναικείου Κινήματος.

Είναι αλήθεια οτι τις τελευταίες δεκαετίες έχουν γίνει σημαντικά βήματα για την βελτίωση της θέσης των γυναικών στην κοινωνία,τόσο σε παγκόσμιο επίπεδο, όσο και στη χώρα μας.

Η Ελλάδα σήμερα , διαθέτει ένα προοδευτικό νομοθετικό πλαίσιο για την οικογένεια, την εργασία και την ισότητα των δύο φύλων. Η κρίση όμως που βιώνει η χώρα μας πλήττει και την ισότητα και ακυρώνει στην πράξη  εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα και φέρνει τις γυναίκες αντιμέτωπες με:

1. Αυξημένη ανεργία η οποία καταγράφεται σε ποσοστό που ξεπερνάει πλέον το 25%.
2. Στους 10 εργαζόμενους οι 4 είναι γυναίκες με την πλειοψηφία αυτών στις πιο ανασφαλείς θέσεις εργασίας. Οι μισθοί τους κατά μέσο στην Ε.Ε. είναι κατά 20% μικρότεροι από τους μισθούς των ανδρών.
3. Χαμηλή παρουσία στα κέντρα λήψης αποφάσεων, ανατροπή της οποίας απαιτεί συνδυασμένα μέτρα πολιτικής και ανάπτυξης
4. Βία κατά των γυναικών,  φαινόμενο διαταξικό, παγκόσμιο, με πολλά «πρόσωπα». Μπορεί να είναι σεξουαλική παρενόχληση, μπορεί να είναι εκμετάλλευση της εικόνας της γυναίκας για εμπορικούς λόγους, μπορεί να είναι σωματική κακοποίηση μέσα ή έξω από την οικογένεια, μπορεί να φτάσει στον βιασμό.

Ως  Δήμος Καρδίτσας,  προωθώντας πολιτικές  ισότητας στην πράξη, προχωρήσαμε στη συγκρότηση Δημοτικής Επιτροπής Ισότητας, ενώ υπογράψαμε μαζί με άλλους Δήμους της χώρας την  Ευρωπαϊκή Χάρτα για την Ισότητα των Φύλων στις Τοπικές Κοινωνίες αναλαμβάνοντας την υποχρέωση να καταρτίσουμε Πρόγραμμα Δράσης για την προαγωγή της Ισότητας, στο οποίο θα καθορίζονται οι προτεραιότητες, οι ενέργειες και τα μέσα για την επίτευξη του σκοπού αυτού.  Στην προσπάθειά μας αυτή έχουμε την τύχη να διαθέτουμε  το Κέντρο Γυναικών Καρδίτσας, μια  Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία ΟΤΑ, μοναδική σε επίπεδο χώρας,  στο οποίο λειτουργούν:

1. Τμήμα προώθησης της γυναικείας απασχόλησης και υποστήριξης της γυναικείας επιχειρηματικότητας,το οποίο παρέχει υπηρεσίες επαγγελματικού προσανατολισμού σε γυναίκες που αναζητούν για πρώτη φορά εργασία, θέλουν να βελτιώσουν τα επαγγελματικά τους προσόντα ή να επανενταχθούν στην αγορά εργασίας και στηρίζει επιχειρηματικές προσπάθειες.
2. Τμήμα υποστήριξης γυναικών που υφίστανται βία και άλλων ευπαθών ομάδων του νομού Καρδίτσας
3. Χώρος Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών που από το 1993 εξυπηρετεί τις ανάγκες φύλαξης και φροντίδας των παιδιών των γυναικών που εργάζονται και το απόγευμα.
4. Βρεφικός Σταθμός που άρχισε να λειτουργεί τον Σεπτέμβριο του 2002 με δυνατότητα φιλοξενίας 20 παιδιών βρεφικής ηλικίας από 2 μηνών έως 2,5 ετών και είναι ο πρώτος- και ο μοναδικός- υπό την αιγίδα του Δήμου βρεφικός σταθμός που λειτουργεί στην πόλη της Καρδίτσας.

Το Κέντρο Γυναικών υλοποιεί ως leader ή εταίρος ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες και  προγράμματα που στόχο έχουν την προώθηση των ίσων ευκαιριών, την καταπολέμηση των διακρίσεων και ανισοτήτων σε σχέση με την αγορά εργασίας, την ενθάρρυνση της κατάργησης του επαγγελματικού διαχωρισμού καθώς και το συνδυασμό επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής, την ενημέρωση και ενεργοποίηση των πολιτών σε θέματα κοινωνικών ανισοτήτων εις βάρος των γυναικών, την ευαισθητοποίησή και την δραστηριοποίησή σε θέματα βίας εις βάρος των γυναικών, εφήβων και παιδιών και τέλος τη διάδοση χρηστών πρακτικών για την πραγματοποίηση των παραπάνω.

Ο αγώνας όμως για όλα αυτά τα ζητήματα,  δεν μπορεί να είναι μόνο υπόθεση των γυναικών. Είναι ένας αγώνας συλλογικός , είναι αγώνας για την ενίσχυση των δικαιωμάτων του κάθε πολίτη. Η ισότητα των φύλων δεν είναι πολυτέλεια αλλά παράγοντας κοινωνικής συνοχής, δημοκρατίας και ποιότητας της καθημερινής ζωής των γυναικών και των ανδρών.