Το Καροπλέσι (υψόμ. 910μ) απέχει από την Καρδίτσα 39 χλμ.. Αποτελεί τοπική κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Ιτάμου. Το Καροπλέσι βρίσκεται σε απόσταση 2 χλμ από το Δασικό Χωριό ΔΡΥΑΔΕΣ. Ήταν η παλαιά έδρα του Δήμου Δολόπων και η ιστορία του φθάνει μέχρι τα χρόνια του Βυζαντίου. Ο επισκέπτης στην περιοχή του Καροπλεσίου θα θαυμάσει τα φαράγγια και το τεράστιο οικολογικό πάρκο στη σμίξη του Μέγδοβα με τον Άσπρο ποταμό, την ειδυλλιακή τοποθεσία με τα αιωνόβια πλατάνια, τα μαντάνια και τους νερόμυλους στην Αγία Αγάθη, αλλά και τη Δημοτική Πινακοθήκη που στεγάζεται στο διατηρητέο κτίριο του Δημοτικού Σχολείου.

Δημοτικό Σχολείο Καροπλεσίου

Το Δημοτικό Σχολείο Καροπλεσίου βρίσκεται κοντά στην κεντρική πλατεία του χωριού και είναι του μονοτάξιου τύπου, του πρώτου οργανωμένου προγράμματος ανέγερσης σχολικών κτηρίων στην Ελλάδα. Το πρόγραμμα εφαρμόστηκε από το 1895 έως το 1911 και στο πλαίσιό του κτίστηκαν περί τα 400 διδακτήρια σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο, έκτος των Αθηνών.
Για την υλοποίηση του προγράμματος αυτού σχεδιάστηκαν από τον μηχανικό Δ. Καλλία τέσσερις τύποι σχολείων, ο μονοτάξιος, ο διτάξιος, ο τετρατάξιος και ο εξατάξιος, σε αυστηρό νεοκλασικό ρυθμό. Πολλά από αυτά χρηματοδοτήθηκαν από το κληροδότημα Συγγρού, με το όνομα του οποίου είναι γνωστά μέχρι σήμερα.

Το Δημοτικό Σχολείο Καροπλεσίου είναι μία λιθόκτιστη και κεραμοσκεπής κατασκευή, με ορθογωνική κάτοψη, η οποία περιλαμβάνει έναν κεντρικό προθάλαμο, δύο γραφεία εκατέρωθεν του προθαλάμου και μία μεγάλη αίθουσα διδασκαλίας στο πίσω μέρος του κτηρίου. Η πρόσοψή του είναι οργανωμένη με βάση τον κατακόρυφο άξονα συμμετρίας και το κεντρικό της τμήμα προβάλλει ελαφρά της υπόλοιπης πρόσοψης, πετυχαίνοντας με τον τρόπο αυτό τη διάσπαση της σε διαφορετικά επίπεδα και τον τονισμό της κύριας εισόδου του κτηρίου, που είναι από τα βασικότερα στοιχεία του. Οι γωνίες της προβολής αυτής τονίζονται με λιθόκτιστες παραστάδες, οι οποίες πατούν στο κρηπίδωμα της βάσης του κτηρίου και καταλήγουν σε επίκρανα που σήμερα μένουν μετέωρα, αφού έχουν καταστραφεί τα υπερκείμενα διακοσμητικά στοιχεία του επιστυλίου, της ζωφόρου, του γείσου και του αετώματος που υπήρχαν αρχικά. Με ανάλογα διακοσμητικά στοιχεία διαμορφώνονται και τα ανοίγματα της πρόσοψης, που είναι χωροθετημένα από ένα ζεύγος σε κάθε πλευρά.

Το 1996, με την Υ. Α. ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/474/7859/2-2-96 που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 113/β/1996, χαρακτηρίστηκε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο, γιατί αποτελεί αξιόλογο και αντιπροσωπευτικό δείγμα σχολικής αρχιτεκτονικής, όπως αυτή διαμορφώθηκε στον ελλαδικό χώρο από το τέλος του 19ου έως τις αρχές του 20ου αιώνα.

Πηγές:
1. ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Καρδίτσας, Καρδίτσα 2007
2. Όψεις της Ιστορίας και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης του Νομού Καρδίτσας, Τοπική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων Νομού Καρδίτσας
3. Τουριστικός Οδηγός νομού Καρδίτσας, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Καρδίτσας, Καρδίτσα 2010